SUPERWIZJA

Superwizja jest potrzebna psychoterapeucie w prawidłowym zrozumieniu i poprowadzeniu procesu psychoterapii. Superwizja jest m.in. procesem uczenia się, w którym superwizant (psychoterapeuta zgłaszający się na superwizję) pracuje z bardziej doświadczonym specjalistą nad wzbogacaniem własnych umiejętności i doświadczenia zawodowego, które docelowo mają służyć klientowi zgłaszającemu się po pomoc. Rozpoczynając spotkania superwizyjne superwizor ustala z superwizantem ich cele. Najważniejszym z nich jest dobro pacjenta (którego problematyka jest omawiana w trakcie superwizji), drugim równie ważnym jest rozwój zawodowy superwizanta. Głównym zadaniem superwizji jest stworzenie przestrzeni do refleksji dla superwizanta, aby mógł on w bezpiecznej atmosferze przyglądać się swojej pracy z pacjentem, własnym reakcjom, obserwowaniem tego co w związku z tym dzieje się w relacji terapeutycznej itp. Superwizor jest otwarty na eksplorację zgłaszanych treści, nie udziela prostych rad, nie rozwiązuje bezpośrednio problemu za superwizanta, ale pomaga zrozumieć pacjenta wtdy gdy dla psychoterapeuty jest to trudne. Terapeuta ma możliwość zwiększania samoświadomości w pracy zawodowej, co w konsekwencji wpływa na jakość udzielanych przez niego świadczeń zdrowotnych.